Historia pochodzenia Yorkshire Terrier

Historia powstania Yorkshire Terriera powiązana jest z  północnymi rejonami Anglii, hrabstwami Yorkshire, Manchester i Leeds . Wielkie psy i psy myśliwskie były przywilejem  wyłącznie dla bogaczy. Prostym biednym ludziom nie wolno było posiadać dużych psów stąd też powstała potrzeba na małego mocnego psa obdarzonego nieco agresywnym charakterem, którego można było używać do zwalczania szczurów i myszy. W ten sposób rozwinęło się wiele ras terierów. Niektóre z nich były przodkami obecnego Yorkshire terriera.

Lata 1860-1870, były okresem rewolucji przemysłowej kiedy to szkotcy tkacze emigrowali do Anglii. Towarzyszyły im małe psy, głównie Clydesdale, Paisley i Scottish teriery. Te przywiezione ze Szkocji rasy psów oraz Manchester terier, Dandie dinmont terier, Skye terier i Maltańczyk prawdopodobnie przyczyniły się do powstania Yorkshire teriera.

Yorków używano do tępienia szkodników w przędzy, wyrobach włókienniczych, później także w kopalniach i młynach.  W późniejszym okresie polowanie na szczury przerodziło się w sport (na niewielkiej arenie yorki musiały pokonać jak najwięcej szczurów w określonym czasie.) Zwycięskie psy dochodowym źródłem  i po zakończeniu kariery przynosiły zysk właścicielom jako reproduktory.
Najbardziej znanym i najważniejszym z punktu widzenia powstania rasy Yorkshire terierem, był Huddersfield Ben, urodzony w 1865 roku.. Huddersfield Ben odnosił doskonałe wyniki w konkursach duszenia szczurów. Pozostawił po sobie liczną gromadkę pięknego potomstwa, które dalej przekazywało jego typowe cechy i wyznaczyło wygląd i wizerunek rasy oraz cechy charakteru, które do dziś zachowały się u tej rasy.

 Jednak aby dostosować się do upodobań właścicieli kopalń i wielkich dam, kiedy ta rasa trafiła na salony miejskie i dworskie, wzrost i wielkość Yorkshire teriera musiały ulec zmianie. Hodowcy starali się uzyskiwać każdorazowo mniejsze pieski o obfitszym i dłuższym owłosieniu. W miejsce podłużnej, 8-kilogramowej sylwetki Bena drogą selekcji otrzymano 3-kilogramowego yorka o kwadratowej sylwetce. Po raz pierwszy opracowano ten wzorzec w 1898 roku..

To, co w rasie Yorkshire terier jest całkowicie nietypowe to fakt, iż York wywodzi się z najuboższych dzielnic robotniczych. Stąd w charakterze psów tej rasy odnajdziemy takie cechy, jak: zawziętość, żądza działania i duch walki. Dopiero później york został odkryty przez wyższe warstwy społeczne, które uczyniły go jednym z najbardziej ulubionych piesków salonowych.

Obecnie Yorkshire teriery są najpopularniejszą rasą na całym świecie, mają rzesze wiernych wielbicieli.

Zanim przywieziemy szczeniaka do domu

Przed przywiezieniem szczenięcia do domu upewnijmy się że dom został właściwie przygotowany do przyjęcia nowego lokatora. Oznacza to ze powinniśmy:

- właściwie zabezpieczyć kable elektryczne aby piesek nie mógł ich gryźć;

- wszelkiego typu detergenty, chemikalia powinny być przechowywane w miejscu  niedostępnym dla naszego pieska;

- musimy właściwie zabezpieczyć roślinność jaką mamy w domu, szczególnie tą trującą

   (azalia, rododendron, gwiazda betlejemska, difenbachia, oleander, cis japoński, bluszcz itp.)

- nie należy zostawiać zabawek dziecięcych na podłodze gdyż niektóre posiadają na tyle małe 

   elementy że szczeniak mógłby je z łatwością połknąć.

Dbając o bezpieczeństwo naszego szczeniaczka musimy pamiętać że wszystko co mogłoby mu zaszkodzić lub mogło być przez niego pogryzione powinno znaleźć się poza jego zasięgiem.

Drugą rzeczą nad którą powinniśmy się zastanowić zanim przywieziemy nowego lokatora do domu jest właściwy wybór miejsca gdzie będzie spał i gdzie będziemy podawać mu jedzenie.

Przy wyborze miejsca należy wziąć pod uwagę aby legowisko nie znajdowało się na przeciągu, ani w miejscu  gdzie lokatorzy co chwile się poruszają.  Ważne jest też aby miejsce to pozwalało szczeniakowi obserwować życie pozostałych członków rodziny. Pamiętajmy  że kojec jaki kupimy pieskowi będzie mu służył przez kilka dobrych lat dlatego zwróćmy uwagę na jego wielkość tak aby piesek mógł czuć się w nim swobodnie gdy urośnie.

Mój  Dyzio ( tak zdrobniale nazywam mojego yorka ) nie chce przyzwyczaić się do nowego kojca, ten który dostał ponad 2 lata temu był już dziesiątki razy łatany jednakże jest on dla niego niezastąpiony . Kojec dla naszego psa to jedyne miejsce ( azyl ) gdzie pies może czuć się bezkarnie nawet gdy coś zbroi.

Wybór miejsca gdzie będziemy podawać karmę naszemu psiakowi jest również ważny. Musi być to miejsce gdzie będzie można swobodnie postawić miskę na karmę i wodę. Mój piesek ma oddzielne dwie miseczki osobną na wodę i osobna na karmę.  Uważam że są one o tyle praktyczniejsze od zespolonych misek gdyż woda którą uzupełniamy bądź też wymieniamy pieskowi nie rozlewa się po karmie.  Karma zaś nie wpada do wody brudząc jej. Ponad to pojedyncza miska ułatwi nam szkolenie twojego pieska – o czym napisze w następnym poście. Należy pamiętać aby pies miał całodobowy dostęp do świeżej wody i przynajmniej raz na dobę powinniśmy umyć mu miski.

Codzienna higiena naszego psiaka

Już od pierwszych miesięcy życia naszego szczeniaczka powinniśmy systematycznie przyzwyczajać go do nawyku kontroli i pielęgnacji jego sierści, uzębienia, uszu, oczu, pazurów.

Należy codziennie przyzwyczajać naszego szczeniaka do pielęgnacji i dotyku. W tym celu najlepiej postawić go na przykład na stoliku ( nie wykonujemy tych czynności na podłodze ) następnie przesuwamy dłońmi po jego ciele i w dół łap sprawdzając oczy, uszy, pazury i zęby.

Praktycznie codziennie wyczesujemy naszego psiaka (robie to dodatkowo za każdym razem gdy wracamy ze spaceru) i codziennie przemywamy mu oczy i uszy. Do przemywania oczu i uszu używam gotowych preparatów w płynie i wacików. Dodatkowo w czasie codziennej kontroli powinniśmy delikatnie otworzyć pyszczek naszego pieska i palcem przesunąć po jego zębach i dziąsłach. Na stałe zęby poczekać będziemy musieli do ok. 6 miesiąca życia psa. Przyzwyczajanie go do otwierania pyska i dotykania zębów oraz dziąseł ułatwi nam w przyszłości czyszczenie jego ząbków oraz spokojne zachowanie w czasie badań u weterynarza.

Podczas skracania pazurów musimy uważać aby nie przyciąć ich za krótko gdyż może to spowodować silne krwawienie z okolic pazura a co za tym idzie  zniechęcić naszego psa do tego typu zabiegu. Jeżeli nie mamy doświadczenia w obcinaniu pazurków to najlepiej poprosić o pomoc przychodnie weterynaryjną bądź też skorzystać z usług psiego fryzjera.

Nauka chodzenia na smyczy

Naukę chodzenia na smyczy warto zacząć już w domu.
 Powinna ona przebiegać w sposób stopniowy. Na początek należy włożyć kilka smakołyków do miski szczenięcia i postawić ją w odległości kilku metrów od pieska. Następnie pozwólmy psu iść na smyczy przy nas w kierunku miski. Ćwiczenie to należy powtórzyć kilka razy zwiększając stopniowo odległość którą piesek musi pokonać do miski.
 Jeżeli na początku ćwiczenia szczenię nie będzie chciało iść w kierunku miski spróbuj zachęcić je trzymają w ręce przed nim kawałek karmy tak aby podążało za nim na luźnej smyczy. Jednakże nie pozwól aby w trakcie tego ćwiczenia szczeniak zabrał ci karmę z ręki. Karmę dasz mu w nagrodę jak przejdzie z tobą określony odcinek drogi. Im częściej będziemy powtarzali to ćwiczenie tym szybciej nasz psiak zaakceptuje chodzenie na smyczy. Na spacery też warto wziąć ze sobą kilka ziaren karmy i co jakiś odcinek drogi nagradzać naszego szczeniaczka za właściwe zachowanie przy prowadzeniu na smyczy. Podczas pierwszych naszych spacerów pies może ciągnąc nas za bardzo do przodu należy wówczas lekkim napinaniem smyczy i podaniem komendy psu (np. zwolnij) korygować tempo spaceru. Jeżeli nagminnie piesek ciągnie nas do przodu i nie reaguje na komende wówczas należy zatrzymać się i  skrócić mu długość smyczy tak żeby szedł przy nodze. Jeżeli stwierdzimy ze pies porusza sie na luźnej smyczy i nie ciągnie wówczas powinniśmy go nagrodzic jakimś smakołykiem. Należy pamiętać że im dłuższe będą nasze spacery tym szybciej piesek nauczy się chodzić na smyczy.

Pilnowanie jedzenia – co zrobić żeby piesek nie warczał gdy zbliżamy się do jego miski.

Abyśmy nie stali się zagrożeniem dla miski naszego psiaka, powinniśmy przyzwyczajać go do spożywania posiłków w naszej obecności.

Naukę rozpoczynamy od stania przy szczeniaku w czasie gdy będzie jadł i dosypywania mu małych porcji jedzenia do miski. Jeżeli nasz piesek zachowuje się w tej sytuacji spokojnie to w następnym kroku jaki robimy możemy mu tą miskę podnieść i wtedy znowu dosypać mu jakiś smakołyków do karmy lub karmy. Później spróbujmy odejść kawałek od miski z karmą  by po chwili wrócić i ponownie dosypać mu trochę karmy. Należy regularnie powtarzać te czynności by nasz piesek nauczył się ze jego jedzenie jest bezpieczne i nie należy bać się ludzi podchodzących do jego miseczki.

Ćwiczenie to pomoże nam w przyszłości uniknąć zaskakujących i agresywnych zachowań naszego czworonoga.